Çocukların Eli Oyunda Kulağı Ebeveynde

     Hepimiz çocuklarımız için en iyisini istiyoruz.İstiyoruz fakat bunu davranışlarımızla gösterebiliyor muyuz ?

     Kızım 2 yaşını geçtiğinden beri akşam yemeklerin masada birlikte yenmesine gayret ediyorum.Çünkü çocuğa televizyon karşısında ne yediğini anlamadan ve kendi elini kolunu kullanmasına izin vermeden yemek yedirmek bana pek cazip gelmiyor.Fakat bazı anneler çocukları sırf yemek yesin diye bu yöntemle yedirmeye çalışıyorlar ki onlara da hak veriyorum.Birşeyle oyalanmadan yemek yemeyen çocuklar anneyide çaresiz bırakıp anneye her yolu denetiyorlar.Allah'tan kızımın yemek konusunda sorunu olmadı,kendimi şanslı hissediyorum.Yiyebileceğini yer ve yedikten sonra doydum der, bende hiç ısrar etmem.

     Dün akşam yine masamızda yemeğimizi yerken, eşimle gündüz işte neler yaptığımızdan bahsediyorduk.İşle ilgili bir konuda eşim sesini biraz yükseltince ilk tepki kızımdan geldi ''O ne dedi?'' Şaşırdım,afalladım ne diyeceğimi bilemedim.''Sana demedi annecim'' dedim.O küçücük kız karşımda devleşip sorusunu şu şekilde düzeltti ''O sana ne dedi?''.Cevap kaçınılmaz artık ''Baban işte yorulmuş telefonu çok çalmış '' dedim.Ben her zaman doğruyu onun anlayacağı şekilde söylemekten yanayım.Ama burda çok önemli bir konu var.Kızım birşeylerle oyalanıyor gibi gözüksede bizi dinliyormuş.Bu artık bizim konuşurken daha dikkatli olmamız gerektiğini gösteriyor.

     Çocukların rol modeli anne ve babalarıdır.Küçük yaşlardan itibaren anne ve babalarını taklit etmeye başlarlar.Bu sebeple nasıl konuştuğumuz,ne söylediğimiz,ses tonumuz,mimiklerimiz,anne babanın birbirine hitap tarzı,iletişimi çok önemli.Çocuklarımıza bişey anlatmanın yolu da aslında burdan geçiyor.Birşeyi çocuklarımıza kabul ettirmek istiyorsak önce bunu kendi davranışlarımızda göstermeliyiz.Yemeğe oturup telefonu elinden düşürmeyen bir babanın telefonla masaya gelen çocuğa ''bırak o telefonu'' demesi faydasız bir telkin olucaktır.Çünkü çocuklar söylenenden çok davranışı daha fazla algılarını almaktadır.Bunun yerine ''birlikte telefonu bırakıyoruz çünkü şimdi yemek zamanı'' demek sanırım kalıcı bir çözüm olucak.

     Bir atasözü bu konuya çok denk düşecek ;büyüklerimiz '' ne ekersen onu biçersin '' demişler.Evet doğru,biz nasıl davranıyorsak o da kendi hayatına bizim davranış biçimimizi alıyor ve o davranışı uyguluyor.Çocukta yaşadığını öğreniyor.Çocuklarımıza iyi örnek olmak bizim elimizde.Pozitif düşünce, olumlu davranış hepsi bu kadar ...