14 Şubat Sevgililer Günü için söylenen onca söze ben de kendi adıma birşeyler yazmak istedim.Böyle günler kimine göre anlamlı, kimine göre anlamsız, kimine göre para tuzağı, kimine göre klişe ve bu liste böyle uzar gider.Herkes kendince haklı.Çünkü herkesin hayata bakışı ve öncelikleri farklıdır.Yaşadıkları hissettiklerine,hissettikleri düşüncelerine ve düşünceleri davranışlarına yön verir.
Benim için aşk bu dünyada gerçekten ilk sıralarda yer alıyor.Çünkü herşey bir insanı sevmekle başlar.İnsan sevdiği zaman hayat toz pembe görünür derler ya hayır aslında tam olarak öyle değil.Anlatılmak istenen aşk halinde insana hiçbir şey zor gelmez,kendini acayip mutlu hissedersin, herşeyi yapabilirmişsin gibi gelir.İnsanın tarifsiz acıları olsa dahi sevdiğine yaslanmakla ondan duyacağı bir kaç sözle sanki herşey hafifler.İyi ve güzel olan herşey sevmekten gelir.Sevmek tarihle sınırlandırılır mı elbette hayır ama insan doğum gününü kutluyorsa ve sevdiğinle zaman geçirmek için bu da bir sebepse maddiyata dökmeden neden kutlamıyalım ki?Aksine birlikte geçirilecek bir zaman daha diyerek mutlu olmak elimizde.Sosyal paylaşım sitelerinde yazılan bazı çirkin sözlerle, bugüne dair ahkam kesenlerin kelimelerinde hep bir mutsuzluk var.Yalnızlığını çirkinleştiren insanların hayatlarında ki mutsuzluğu bu şekilde ifade etmesi gerçekten ürpertici.Her yalnız insan böyle değil elbette yalnızlık bazen güzeldir.Yalnızlık zaman zaman herkesin kaçtığı limandır.Ama kendi öfkesinde boğulanlar için yalnızlık ne yazık ki ürkütücü oluyor.
Ben sevmeye başladığım günden itibaren her anı değerlendirmek için fırsat kolluyorum.Hayattaki mutlulukların anlara verilen değerden geçtiğini biliyorum.Sevene güne gerek yok hergün 14 Şubat yalanını yutmuyorum.Bana göre bu bir kaçış yolu.Herkesin bir hayat akışı var ve günlük yapılacaklar,yetişilecekler derken bazı şeyler gözden kaçıyor.Bu sebeple 14 Şubat benim için fırsat ve ben fırsatları değerlendirmeyi seviyorum.Bakış açısını aşka çeviren herkese iyi dileklerimle...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder