Çalışan Anne Sendromu

   Çalışan anneler bilir, olduğunla olmak zorunda kaldığın bir yer vardır.Arada kalanların, araftakilerin aşina olduğu bir yer.İşte bu yerde tüm çalışan anneler hep aynı hisse kapılır.Hiç bir şeye yetişememe hiçbir yerde tam manasıyla olamama durumu ve sanırım bu çalışan anne sendromu.

  

   Ben okul hayatından sonrada çalışmayı seçenlerdenim.Bu durum beni kızım olana kadar rahatsız etmedi.Kendimi bir şeyi kaçırıyormuş gibi ya da zamanımdan çalınıyor gibi hissetmedim.Aksine çalışmak birşeyler üretmek,kendimden birşeyler katabilmek beni hep mutlu etti.Bana göre insanı hayatta iki şey mutlu eder;sevmek ve üretmek.Fakat kızımla hayatım yön değiştirdi.Şimdi hep birşeylere yetemiyorum hissi var.İşteyken neler kaçırıyorum,yaptığı her yeni şeye tanık olamıyorum ve büyüdüğünü kaçırıyormuşum gibi geliyor.Bu düşüncelerde bulunduğum yerde olmamamı sağlıyor.Ne işteyim ne evdeyim durumu.Bir de evin sorumluluğu, rutin işleri var,eve gidince yapılacaklar listesi ki bu liste uzar da uzar.Bu kısıtlı zaman içinde kızıma da kaliteli zaman ayırma adına oyun saatini de ekleyince kendime hiç zaman kalmadığını farkettim.Oysa herkesin kendiyle kalmaya ihtiyacı vardır.Böylece aklın hep bir yerlerde oluyor.

  

    Çocuk sahibi olunca ömür boyu vicdan rahatsızlığıyla karşı karşıya kalıyorsun.Onsuz bir yere gidince acaba neler yapıyor, yemeğini yedi mi, uykusunu uyudu mu, keşke gitmeseydim gibi bin türlü düşünce dolanıyor aklımda.Ya da yaptığım her davranışı sorguluyorum.Doğru mu davrandım, burda nasıl bir tepki vermeliydim, cevabım yeterli oldu mu, yeterince vakit geçiriyor muyum vb.Evde olsam farklı mı olurdu bilmiyorum çünkü evdeki anneler de eminim benzer hislerdedir.Evdesin ama belirli sorumlulukların var, yetişecek işler, günlük yapılacaklar ve ev kadını olmanın verdiği bir sürü sorumluluk.Bu yüzden çalışan anne kadar eminim çalışmayan annelerde aynı sendromu yaşıyordur.

  

   Anne olunca tüm dünya değişiyor.Her duyguyu bir arada hissediyorsun.Herşeye yetişmeye çalışırken hiçbir şeye yetişemiyorsun ama o minicik kalbiyle sana sarılan parçanı görünce herşeyi geride bırakabiliyorsun.Hayatta hiçbirşeyin mükemmelliği yok anneliğinde.En güzeli bunu kabullenmek ve şu gerçeği bilmek mutlu anne mutlu çocuk.Mutlu olmak insanın hayattan ne beklediğiyle doğru orantılı.Herkes bir seçim yapar ve seçimlerinin sonuçlarını yaşar.Ben çocukta yaparım kariyerde dedim ve seçimimin sonuçlarını çalışan anne sendromu ile yaşıyorum ama mutlu muyum evet mutluyum, öyleyse mutlu anne mutlu çocuk...