O Bir Anne...

     Anne olunca insan hayata başka gözlerle bakıyor.Bir kere anne oldun mu sen artık eski sen değilsin.Tüm duyguların değişiyor.Tüm sevinçler, üzüntüler, ölümler, doğumlar, gözyaşı, mutluluk hepsinin anlamı sanki sende daha farklı bir boyut kazanıyor.Çünkü başkalarının yerine koyuyor insan kendini ve sanki herkesin yaşadığını kendi içinde hissederek tepki veriyor herşeye. Anne olunca empati yeteneğin tavan yapıyor sanırım.

     Geçen hafta küçük bir kız, daha doğmamış 1 aylık bebeğini anne karnında kendi cennetine uğurladı.Kalbimde bir yerlerde ona destek verecek cümleler ararken kalp sızısını da çok derinde hissettim.O minik bebek, her ne kadar fetüs de olsa bana göre o küçük kız benim gözümde artık bir anne.Küçük dediğime bakmayın arkadaşım 25 yaşında ama bazı insanlar içindeki çocuğu hiç öldürmez.Hayalleriyle, hayata bakışıyla, gülen gözleriyle ışık saçarlar enerji verirler insana.İşte Duygu da öyle biri.Gülen gözlerinde bu ara gözyaşı var ama ben ona inanıyorum kalbiyle aklı ona yardımcı olucak.Yine hayata gülen gözleriyle bakıcak ve artık sol yanında bir meleği var...

     Bende kızımın ilk zamanlarını hatırladım.İlk doktora gidişimizde planlı bir bebek olmadığı için şok olmuştum.Hem çok sevinmiş hem de çok şaşırmıştım.İkinci gidişimiz tam bir hayal kırıklığı olmuştu.Doktorun sözleri hala kulağımda çınlıyor '' Bebek henüz canlanmamış almamız gerekebilir siz 20 gün sonra tekrar gelin''.
İnsanın bazen gafletine geliyor sanırım başka doktora gitmeyi akıl edememiştik ve 20 günü ben üzüntüyle geçirdikten sonra tekrar aynı doktora gitmiştim :(. Çok şükür o günlerden bugünlere geldik ve kızım şimdi 3 yaşında bir cimcime.

     Hayatta herşey insanlar için.Çocuğunu senelerce gözünün içine bakıp büyüten, üzerine titreyen, karşılıksız koşulsuz seven, fedakarlığının derecesi olmayan ve bunu daha ilk öğrendiği anda yüreğinde hisseden tüm annelerimize Allah evlat acısı vermesin...Güzel günler görmek dileğiyle!